lunes, 25 de marzo de 2013

jueves, 21 de marzo de 2013

a beleza pousa, enraiza en estranos lugares






velaí a tedes: como veciños ten unha árbore negra -a polución debida ó tráfico é alta neste recuncho da cidade- e un anaco de plástico, case rosa. A beleza pousa, enraiza en estranos lugares






jueves, 14 de marzo de 2013

árbore branca




árbore branca

 
En Triacastela paré en una taberna y me acomodaron para la cena en un escaño en la cocina, cabe dos capones que estaban en ceba en sus jaulas, bien arropados con sopas de moscatel y apretadas pelotas de almasado. Hice pronto amistad con el patrón, y en llegando yo a decirle que medio tenía por oficio el hacer versos, contó mi huésped:

-Ahí donde usted se sienta, estuvo hace años sentado un francés que también tenía ese oficio. Iba de peregrino a Santiago. Depués de asar unas castañas en las brasas y beber unas copas de Portomarín, comenzó a decir sus versos, que eran como música.

-En qué lengua los decía?, le pregunté.

-Paréceme, dijo el patrón después de pensarlo un poco; paréceme que sería en francés, pero yo, entender, entendilo todo.

(Alvaro Cunqueiro)





miércoles, 13 de marzo de 2013

fotografía de Jorge Lama

 
 +
 texto seleccionado por él mesmo para acompañala




 
... buscamos incesantemente iso que lle deu á xente por chamar felicidade

un rumbo, un sinal, alguén que nos indique a dirección da frecha

frecha que parece apuntar cara ó futuro, futuro incerto-presente continuo

pero non vemos moito máis aló das nosas narices ...

 
Non se pode ir por ahí construíndo un mundo mellor para a xente. Soamente a xente pode construir un mundo mellor para a xente. Se non, só é unha gaiola.

(Terry Pratchett)



jueves, 7 de marzo de 2013

mi ojo asciende al sexo de la amada:




árbore no castro de Santa Mariña de Brañas (Toques - A Coruña)



Mi ojo asciende al sexo de la amada:
nos miramos,
nos decimos palabras oscuras,
nos amamos como se aman amapola y memoria,
nos dormimos como el vino en los cuencos,
como el mar en el rayo sangriento de la luna.

Nos mantenemos abrazados en la ventana, nos ven desde la calle:
tiempo es de que se sepa,
tiempo es de que la piedra pueda florecer,
de que en la inquietud palpite un corazón.


(fragemento de "Corona", de Paul Celan. Traducción de J.A. Valente)



Mi ojo asciende al sexo de la amada:
nos miramos,
nos decimos palabras oscuras,
nos amamos como se aman amapola y memoria,
nos dormimos como el vino en los cuencos,
como el mar en el rayo sangriento de la luna.

Nos mantenemos abrazados en la ventana, nos ven desde la calle:
tiempo es de que se sepa,
tiempo es de que la piedra pueda florecer,
de que en la inquietud palpite un corazón.


martes, 5 de marzo de 2013



Friedrich Turner Goethe Byron Scott Roberts Hölderlin Chopin Keats Stendhal Pushkin Schumann Kant Thoreau Hegel Brönte Wordsworth Liszt Novalis Schiller Chateaubriand Shelley Blake Rosalía Burns Haydn Heine Lamartine Coleridge   










lunes, 4 de marzo de 2013

biceps





A primeira vez que pasei por alí, vin como aquelas portas a rentes do chan eran abertas por un só home que accionaba un sinxelo mecanismo. Algo prodixioso, sen dúbida, que unhas bisagras tan pequenas e de fráxil apariencia puidesen abrir e termar daquelas pesadas portas de ferro. Pouco interesaba xa o que houbera debaixo.